سفرنامه صربستان |قسمت پنجم|
امروز به بازدید از چند نقطه قدیمی بلگراد می‌روم. از دژ قدیمی بلگراد شروع می‌کنم که متعلق به قرن ۶ میلادی و زمان امپراتوری بیزانس است. پیش از این تصویر این دژ را در تمام بروشورهای تبلیغاتی گردشگری بلگراد دیده بودم. این دژ و استحکامات آن در طی دوره‌های تاریخی مختلف مرمت شده و امروزه برای بازدید عموم مردم مورد استفاده قرار می‌گیرد و گاهی کنسرت‌هایی هم در آن برگزار می‌شود. در بلندترین جای قلعه مجسمه قهرمان کالمگدان قرار دارد که برای یادبود پیروزی صربستان بر امپراتوری عثمانی ساخته شده است. این قسمت از قلعه مشرف به رودهای دانوب و ساوا است و به دلیل چشم انداز زیبایش، پر است از توریست‌ها و مردم شهر که آمده‌اند تا ساعتی از روز خود را با تماشای چشم انداز شهر سپری کنند. جایی است تقریبا شبیه بام تهران خودمان.
بعد از آن به زِمون می‌روم که در گذشته شهری در حومه امپراتوری اتریش مجارستان بوده و بعد از پایان جنگ جهانی اول به صربستان پیوسته است. برج بسیار معروفی در این منطقه قرار دارد که از قرون وسطی به جا مانده است. تعدادی از بهترین آثار تاریخی بلگراد در این منطقه قرار دارد که همه را می‌توان با پای پیاده و به راحتی دید.
روزم را با رفتن به کنار رود ساوا به پایان می‌برم. این منطقه از شهر پر است از رستوران‌ها و کافه‌های لب آب و مردمی که برای گذراندن شب تعطیلات این منطقه را برای وقت گذرانی انتخاب کرده‌اند.
نکته ای که این چند روز توجهم را بسیار جلب کرده این است که همه جای شهر از خیابان و رستوران گرفته تا پارک و لب رود پر است از پدر و مادرهایی که با بچه‌ها برای تفریح آمده‌اند. نمیدانم صرب‌ها بچه زیاد دارند یا بچه‌ها را به امکان عمومی می‌آورند. کاری که ما شاید در ایران انجام نمی‌دهیم.
قسمت آخر سفرنامه در صفحه ی قسمت ششم.
